Sınavların kendini çılgınca belli ettiği günlerde evimizi, annemizin yemeklerini özlemiştik. “N’apalım?” dedik, birisi “Mantı yiyelim!” dedi. Nerede yiyeceğimizi konuştuk, Konakbay’da karar kıldık. Toplanıp, mantı sevdasıyla gittik Balgat’a.
Sımsıcak bir aile düşünün hem de Eskişehirli. Samimiyeti girer girmez hissedilen Konakbay çok tatlı bir aile işletmesi. Bu atmosferde Konakbay çalışanları da adeta birer aile üyesi olmuş. Sessiz sakin ortamı da cabası. Çok tatlı ve tontiş teyzeler sizlere el örmesi şallarından getirip “Alın şunları, üşürsünüz.” şeklinde şefkatli, minik azarlamalarda bulunabiliyorlar. ☺
Gelelim Konakbay’ın lezzetlerine: Ailemiz Tatar, mantının yanı sıra onlarla özdeşleşmiş çibörek de yapıyorlar Konakbay’da. Çibörek, Kırım Tatarlarına ait yemeklerin gözdelerinden. Çi, Kıpçak Türkçesinde güzel, lezzetli anlamına geliyor. Yani tam da kendisine yakışır biçimde güzel, lezzetli börek demek. Bu dipnottan sonra Çiböreğe bir bakalım: Dumanı üstünde, içi tam ayarında, enfes… İşletmemizin yaptığı turşu eşlik ediyor çiböreğe, ikisinin uyumu parmak yediren cinsten.☺
Çiböreğin lezzetiyle mest olmuşken mantılar geldi. Ah o mantı! (Yazarken karnımız guruldadı.) Zaten insanın içi gidiyor o mantıya, görüntü yeter. Daha ne diyelim; tablo gibiydi. Lezzetinin güzelliğine katkı ise sosundaki tereyağı. Sıcacık tereyağı, sarımsaklı yoğurt ve tam kıvamında olan hamuruyla gerçekten yemelere doyulmayan, bizim deyimimizle tam bir “anne mantısı”ydı.
Mantıyı neden mi çok övdük? Çünkü mantıyı işletmecimizin annesi yapıyor. ☺Her şey çok iyi derken Sercan Abi’nin müesseseye özel tatlısı gülpareyle birlikte işler daha da güzelleşti. Annesinin tarifiymiş gülpare, ağır olmayan şerbetiyle gayet güzeldi. Gülpareyi Konakbay’da bulabilmemiz için annemizin iyi modunda olması gerekiyormuş. Yani bu demek oluyor ki Konakbay’ın şanslı müşterilerindendik! ☺ Üzerine çayla cila çekip oldukça mutlu bir şekilde mekanımızdan ayrıldık. Böyle özel yiyecekler üzerine yoğunlaşıp kendini bozmayan çok az işletme var. Konakbay böyle çok güzelsin!
Kadir Düşkün ve Şevval Uslu